پټه ګيله . . .لنډه کيسه

نن يو وارې بيا د جبران په زړۀ د غم څادر داسې راخور شوے وو چې نه ئې خوب ته پرېښودو او نه ئې د ژوند روزګار ته ۔ د تېرو درې ورځو راهسې کار له هم نه وو تلے او د ناروغتيا په بهانه ئې دوه نورې ورځې چهټي هم اخستې وه ولې په خپله کوټه کښې دننه ئې لکه د زندان د قېدي ځان بنديوان کړے وو ۔ نه ئې د چا سره خبرې کولې او نه ئې خوراک څښاک ۔ د تېرو ورځو دوران ئې شپږ ډبي سګرېټ څښلي او داسې ښکارېده چې لکه هم دا د دۀ خوراک وي ۔ د دې هر څه په شا صرف او صرف هغه خط وو کوم چې د نن نه درې ورځې آګاهو د هغه د دفتر په پته راغلے وو او د دفتر کار ئې په جبران په نيمه کښې پرېښودو ۔ هغه ورځ او دا ورځ چې جبران ځان قېد کړے ، نه ئې د چا ټيليفون اورېدو او نه ئې په بله کوټه کښې ناست ملګرو سره څه خبري کولې ۔ سليم ډېر کوشش وکړو خو ولې د جبران خاموشۍ او د وَر ډبولو باوجود آواز نه ورکولو د سليم هر کوشش ناکامه کړو ۔ ملګرو سره هم غم وو چې آخر داسې څه خبره شوې چې جبران ئې دومره خفه کړے چې د درې ورځو راهسې د چا سره خبرې هم نه وي کوي ۔

دغسې يوه ورځ بله هم تېره شوه خو د جبران په حالت کښې هيڅ فرق رانغلو ۔ د ملګرو سره هم فکر شو چې په دې هلک څه شوي دي ؟ څه غم ئې پکار دے ۔ ټول په شريکه راپاڅېدل او د جبران وَر ئې ښه په زوره وډبوو ولې بيا هم هغوي ته د دننه نه هيڅ ځواب ملاؤ نه شو ۔ سليم ورته د بهر نه منتونه وکړل چې خدائے ته وګوره صرف وَر کهولاو کړه او مونږ ته خبره وکړه نور هيڅ مه کوه ۔ خېر دے د کوټې نه مه ووځه خو کم از کم مونږ خو خبر کړۀ چې څه شوي دي ؟ جبران آخر د سليم دغه منت ومنو او د هغوي د وَر ډبولو پوره لس منټه پس ئې وَر خلاص کړو ۔ سليم او د هغه ملګري چې دننه شو نو په ټولو ټوخے ولګېدو ځکه چې په تېرو څلورو ورځو کښې دا وَر په وړومبي ځل خلاص شو او د تېرو څلورو ورځو دوران جبران پوره اته ډبي سګريټ څښلي وو د کوم لوګے چې ټول دننه وو او هم د دې له کبله سليم او د هغه ملګرو ته د ډېر وخت پورې د کوټې دننه ساه اخستل هم ګران وو خو د خپل يار لپاره هغوي د هغه سره کښېناستل ۔

جبران وَر خو خلاص کړو خو بيرته لاړو او هم په هغه ځائے کښېناستو چرته چې هغه تېرې څلور ورځې په ناسته تېرې کړې وې ۔ خواوشاه ترې د سګريټو څلور ډک او اته تش ډبي پراته وو ۔ ورسره څه تش او څه ليکلي کاغذونه، يو پنسل، خپله ډائري (په کومه کښې چې جبران خپله شاعري ليکله)، د چائے څښلو هغه پيالۍ په کومه چې دوه نومونه ليک وو، يوه ګهړۍ کومه چې جبران ته چا ډالۍ کړې وه او د اوبو يو بوتل په کومه کښې چې بس يو ګلاس نيم اوبه پاتې وې ۔

ټول هق دق حېران وو چې په دې هلک څه شوي ۔ آخر کامران ترې تپوس وکړو چې جبرانه څه چل دے ؟دا په تا څۀ شوي دي؟ آخر مونږ ته خو هم ووايه کنه ۔ جبران يو ساعت غلے وو او بيا ئې په غرېونيولي انداز کښې صرف دومره ووئيل چې زما ژوند لکه چې څنګه نيمګړے وو هم هغه شان د ټول عمر لپاره نيمګړے نيمه خوا پاتې شو ۔ سليم چې ګېر چاپېره نظر واچولو نو په يو سپين کاغذ ئې نظر پرېوتو د کوم خوا ته چې يوه خلاصه لفافه هم پرته وه او چې په لاس کښې ئې راواخسته او هغه ټکي ئې ولوستل نو ټول يو وارې بيا خاموشه شو ۔ په کوټه لکه د هديرې خاموشي خوره شوه , ټولو سرونه ښکته کړل او يو يو د کوټې نه بهر ووتل ۔